Oprócz często spotykanych na stanowisku bruków o zróżnicowanej formie, w Grzybnicy natrafiono także na wieńce koncentryczne. Każda z tych konstrukcji jest nieco inna, dlatego wymaga oddzielnego omówienia.

Grób 59, znajdujący się w południowo-wschodniej części cmentarzyska, oznaczony został na powierzchni podwójnym wieńcem kamieni. Zachowana w złym stanie konstrukcja pozbawiona jest bruku wewnętrznego i na cmentarzysku w Grzybnicy jest obiektem odosobnionym. Wątpliwy bowiem jest związek łuku kamieni obok grobu 85 z tego typu konstrukcjami i ponadto, wobec cząstkowego charakteru konstrukcji grobu 93, nie jest możliwe pewne jej zaklasyfikowanie do wieńców czy też raczej uznanie za bruk. Analogią dla konstrukcji grobu 59 są wieńce pojedyncze i podwójne, pozbawione bruku wewnętrznego i nasypu lub kamiennego płaszcza, znalezione w Leśnie i datowane już od fazy B2a (koniec I w. i pocz. II w. po Chr.). Podwójne wieńce posiadają też niektóre konstrukcje kamienne w Odrach. Pojedyncze wieńce, nie zabrukowane konstrukcje czworoboczne i trójkątne są znane szeroko w Skandynawii, zwłaszcza z okresu późnorzymskiego.

Rzadką formę posiada konstrukcja kamienna grobu 12, tzw. „szprychowa”. Tworzą ją trzy wieńce koncentryczne, o średnicy największego wynoszącej 11,2 m oraz promieniście rozchodzące się rzędy kamieni. Analogie z terenu Polski mają charakter konstrukcji podkurhanowych i są w większości datowane na okres późnorzymski. Detal architektoniczny, jakim są promieniste rzędy kamieni występuje w kamiennych brukach nawiązuje do szwedzkich konstrukcji czteroszprychowych, zwanych „hjulkorsgrav”. Konstrukcje koliste z prostymi, nie rozwidlonymi „szprychami” pojawiły się we wschodniej Szwecji i na Gotlandii jednocześnie z formami bardziej rozbudowanymi już w najstarszym przedrzymskim okresie epoki żelaza. Najbliższe naszym konstrukcje znane są na obszarze środkowo-wschodniej Szwecji, z Visby-Annelund na Gotlandii, Ryd (Glomminge sn), na Olandii i Ringstad w Östergötland.



Bruk z wieńcami koncentrycznymi, oznaczający pochówki 19 A-C na cmentarzysku w Grzybnicy nie posiada ścisłych odpowiedników, jedynie nawiązuje do wieńców koncentrycznych z promieniami (bez bruku) w grobie 12 i być może 56. Bliższe analogie znaleźć można w podkurhanowych rdzeniach kamiennych z koncentrycznymi wieńcami w Węsiorach i w obiektach z Odrów oraz na stanowiskach fazy cecelskiej z prawobrzeżnego Mazowsza. Najbliższe naszemu brukowi są analogiczne konstrukcje nagrobne z Gotlandii, z Visby-Annelund i Grötlingo datowane na okres wpływów rzymskich.

Wieńce koncentryczne nad grobami szkieletowymi 19A, 19B i 19C podczas badań wykopaliskowych.

Rekonstrukcja grobu 12.

Konstrukcja „szprychowa” nad grobem szkieletowym nr 12.

Grób 12 w trakcie badań wykopaliskowych.

Rekonstrukcja grobu 12 (z tyłu). Na pierwszym planie grób 17.