Cmentarzysko w Grzybnicy użytkowane było w pierwszych wiekach po Chr. przez ludność kultury wielbarskiej.

Podczas badań wykopaliskowych natrafiono jednak na ślady osadnictwa zdecydowanie wcześniejszego, wiązanego z ludnością kultury łużyckiej. Głazy z kręgu V zostały wkopane w warstwę nr IV, stanowiącą poziom osady. Odkryto dwa paleniska oraz materiał ceramiczny, paciorek szklany i gliniany. Na V okres epoki brązu (900–700 r przed Chr.) należy datować naczynie jajowate, jedno- lub dwuuszne natomiast częściowo zrekonstruowane naczynie dwustożkowate o zaokrąglonym załomie i stożkowato wyodrębnionej szyjce trzeba uznać za amforę lub dzban, a więc formy typowe dla wczesnej epoki żelaza.

Na wczesną epokę żelaza datowany być powinien też paciorek z ciemnoniebieskiego szkła. Z kolei paciorek gliniany jest spotykaną zarówno w epoce brązu, jak i wczesnej epoce żelaza. Ceramika wskazuje, że osadę należy datować na najmłodszy okres epoki brązu i wczesną epokę żelaza i łączyć z ludnością kultury łużyckiej, względnie łużycko-pomorskiej.

W obrębie koliska kręgu III odkryto płytkie jamy z popiołem, o nieokreślonej funkcji, które są pozostałością starszego osadnictwa na tym terenie. Podobny charakter mają zapewne przewarstwione jamy z kręgów I i II. Z powodu braku materiału zabytkowego i wobec braku śladów innych kultur pradziejowych na stanowisku, najbardziej prawdopodobne jest łączenie tych obiektów z funkcjonowaniem nad Radwią osady kultury łużyckiej u schyłku epoki brązu i na początku wczesnej epoki żelaza.

Typowa forma naczynia kultury łużyckiej z szyjką zwężającą się ku górze (Nowy Łowicz, pow. drawski, kurhan 13, gr. Ł6C)