Spośród wszystkich leśnych zwierząt to przed wilkiem czujemy największy strach. Czy tak naprawdę mamy czego się bać? Wilk, z łaciny Canis lupus to drapieżnik, największy europejski przedstawiciel rodziny psowatych. Samiec może osiągać masę ok. 35-40 kg. Samica jest mniejsze o ok. 10–20%. Ich długość życia w warunkach naturalnych wynosi do 12 lat (w warunkach hodowlanych do 16 lat), przeciętnie żyją ok. 6–8 lat. Od 1998 roku wilk jest gatunkiem ściśle chronionym w całej Polsce. Wilki są drapieżnikami socjalnymi. Blisko 90% żyje w grupach rodzinnych, tzw. watahach. To jedne z najbardziej zorganizowanych i trwałych struktur rodzinnych. Stada żyjące na terenie Polski są niewielkie i średnio składają się z 3–6 wilków. W grupie występuje wyraźna struktura dominacji, a status decyduje zarówno o możliwość rozrodu, jak i pierwszeństwie w dostępie do jedzenia.
W Polsce wilk jest związany ze środowiskiem leśnym lub terenami leśno–polnymi. Wielkość terytorium zależy m.in. od zasobności pożywienia, wielkości watahy, sezonu itp. Każda wataha zajmuje oddzielne, określone terytorium, które znakuje moczem, odchodami, charakterystycznym drapaniem ziemi (zostawiając wydzielinę z gruczołów na opuszkach tylnych łap) i wyciem.
Wilki są płochliwe i prowadzą skryty tryb życia, unikają kontaktu z ludźmi. Podobnie jak każde inne dzikie zwierze, może zachować się nieobliczalnie, jeśli jest wystraszone, chore lub zranione.
Zachęcamy do obejrzenia filmu dotyczącego zachowania się przy spotkaniu z wilkiem:
https://www.youtube.com/watch?v=cusREObOUXE